Kendini sakladığın kadar yoksun bu hayatta."varsın" değil, "yoksun" çünkü eksiksin işte! Kendinden bir şeyleri gizleyen insanlar hep samimiyetsiz gelmiştir bana. Tamam dost var düşman var ama sen dostundan bile en olmadık şeyleri gizliyorsan samimiyetsiz ve sinsisin bence hatta çıkarcı bile olabilirsin. Nedenn bu kadar kafanda planlı programlı yaşamak neden? Çok sinirlenipte bu yazıyı yazdığımı sanıyorsanız yanıldığınızı belirtmek isterim. Sinirlenmekten çok üzüntüyle karışık sitem benimkisi! Hepimiz dürüst olmayız bunu biliyorum ama sahtekarlığa da gerek yok. Olanı saklayanı var, olmayanı saklayanı, utananı var, dünya sadece kendi etrafında dönüyormuşcasına nazar değmesinden korkanı.. Bunların hepsi insanın içini yiyip bitiren duygular oysa. Ailenden utanarak bir ömür yaşayamazsın ya da kimseyle paylaşamadıktan sonra mutlu olmanın ne anlamı var! Bir arkadaşımın arkadaşlığımız süresince bizden çıkmayıp kendi evine beni bir kez bile davet etmediğin
Son günlerde hepimiz ne düşüneceğimizi şaşırır olduk. Buna sebep olan bir gün soğuk bir gün sıcak olan havalar mı, ülkedeki karmaşık gündem mi yoksa sürekli geri giderek ruh halimizi altüst eden gezegenler mi bilemiyorum ama kalbimizi ısıtacak, yaşadığımız bu güzel hayatı bize iliklerimize kadar hatırlatacak bir şeylere ihtiyacımız var. Kayıtsızlık belki de bizi böyle yapan.” Aman sende ne olmuş, neyimiz var ki bizim!” demeyin. Sadece ben miyim fark eden gri bulutların artık üstümüzde değil de içimizde dolaştığını ? Her insanın derdi kendine büyük ama bu aralar herkesin derdi kendinden büyük. Görüyorum, duyuyorum.. Sevgilisinden ayrılan da aynı, bir yakınını kaybeden de.. Çalışan da aynı, işsiz de.. Mutlu ile mutsuz bile aynı hatta her gülüşün altında düşünceyle kaplı bir hüzün yatıyor. Ben de aynı, kabul et sen de aynı.. Hepimiz bir kuyuya düşmüşüz sanki, kurtarılmayı bekliyoruz. Oysaki istesek kendimiz de o kuyudan çıkmasını biliriz. Ya gücüm